Polski mistrz akwareli i scen batalistyczno-jeździeckich

Karol Kossak był kontynuatorem słynnej dynastii artystycznej Kossaków –prawnukiem Juliusza Kossaka, wnukiem Wojciecha, kuzynem Jerzego. Pochodził z czwartego pokolenia polskich malarzy, poetów i literatów.

Kształcił się we Lwowie pod kierunkiem Zygmunta Rozwadowskiego i Stanisława Kaczora-Batowskiego. Naukę kontynuował w Wiedniu, jednak wybuch I wojny światowej przerwał jego studia. Po wojnie powrócił do Krakowa i studiował w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych pod opieką Ignacego Pieńkowskiego i Władysława Jarockiego.

‍

Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli Młodej Polski, w tej litografii ukazuje pojedyncze drzewo osadzone w rozległym, pustym pejzażu. Oszczędna kompozycja i skupienie na jednej formie – potężnym, samotnym drzewie – podkreślają kontemplację natury i przemijania.

Artysta operuje subtelną gradacją szarości i światłocieniem, nadając całości głębię i melancholijną atmosferę. To klasyczny przykład jego mistrzostwa w litografii –technice, którą opanował do perfekcji w ostatnich dekadach życia.

‍

Isidore Bonheur, brat słynnej malarki Rosy Bonheur, zdobył uznanie jako jeden z czołowych rzeźbiarzy zwierząt XIX wieku. Studiował w École des Beaux-Arts w Paryżu, początkowo zajmując się malarstwem. Wkrótce jednak poświęcił się rzeźbie, tworząc naturalistyczne kompozycje zwierzęce. Jego brązy odlewane były przez znaną paryską odlewnię Hippolyta Peyrola, co zapewniało wyjątkową jakość wykonania.

Artysta zdobył złoty medal na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1889 roku oraz liczne nagrody na Salonach.

‍

Alberto Korda urodził się w Hawanie jako syn kolejarza. Imał się wielu zawodów, zanim został pomocnikiem fotografa. Jego pierwsza żona Natalia Menéndez (Niurka) została pierwszą kubańską modelką. Po rewolucji kubańskiej został na 10 lat osobistym fotografem Fidela Castro. Od 1968 do 1978 skoncentrował się na fotografii podwodnej – aż do wystawy w Japonii w 1978, która rozbudziła zainteresowanie jego pracami za granicą. Gdy zrobił swoje, jak się okazało najsłynniejsze zdjęcie Che, 5 marca 1960 roku, był fotografem kubańskiej gazety „Revolución” (w 1965 r. połączono ją z „Hoy” tworząc „Granma”). Nie otrzymał tantiem za tę fotografię, nazwaną z czasem Guerrillero Heroico.

‍

‍

Pierre LeFaguays był jednym z najważniejszych francuskich rzeźbiarzy okresu Art Déco,blisko związanym z Maxem Le Verrierem, który wydawał jego prace. Styl LeFaguaysa łączył klasyczne proporcje z nowoczesną dynamiką, a jego rzeźby byłynie zwykle popularne w elitarnych kręgach kolekcjonerskich lat 20. i 30. XXwieku.

Był węgiersko-francuskim artystą uznawanym za ojca op-artu –kierunku sztuki opartego na iluzjach optycznych. Urodził się w Pécsu na Węgrzech, a kształcił się w Budapeszcie w stylu Bauhausu. W latach 30.przeniósł się do Paryża, gdzie rozwijał własny język wizualny oparty na rytmie, geometrii i kontrastach. Jego prace łączą naukę i sztukę, a charakterystyczne kompozycje wykorzystują zniekształcenia przestrzeni i efekt ruchu. Vasarely wpłynął na rozwój sztuki współczesnej, designu i reklamy, a jego dzieła znajdują się w najważniejszych muzeach świata.

Francuski fotograf urodzony w Marsylii w 1961 roku. Studiował fotografię w Międzynarodowym Centrum Fotografii w Nowym Jorku pod okiem Larry'ego Clarka i Nan Goldin. W 2004 roku dołączył do agencji Magnum Photos. Jest autorem kilkunastu książek, wyreżyserował też trzy filmy.

‍

Jeden znajbardziej znanych i kontrowersyjnych japońskich fotografów współczesnych. Absolwent Chiba University (fotografia 1959–1963), przełom przyniosła mu seria Sentimental Journey. Autor ponad 350 publikacji fotograficznych, nazywany królem japońskiego „foto‑Ja” (I‑photography), czerpiący inspiracje ze sztuki erotycznej ukiyo-e, a także życia codziennego Tokio

Polski malarz surrealista i magiczny realista.

Jako samouk rozwijał talent od dzieciństwa, inspirowany przez ojca-artystę-amatora.

Początkowo szkice ołówkiem, akryl, aquarel, a ostatecznie opanował malarstwo olejne na płytach, stosując technikę laserunku dla głębi i nasycenia barw.

Tworzy obrazy o surrealnej, często mrocznej atmosferze, eksplorując tematy entropii, przemijania, śmierci i marzeń sennych, inspirowane Beksińskim, Turnerem, Aivazovskim

Zadebiutował wystawami w 2013 roku, a już w marcu 2015 został przyjęty do Związku Artystów Plastyków.

‍

Amerykański malarz, rzeźbiarz i kompozytor, znany ze swoich charakterystycznych postaci bez twarzy, które często komentują współczesne kwestie społeczne i psychologiczne.

Urodził się w rodzinie estońskich imigrantów, Kaljo i Rita Kostabi, i dorastał w Whittier, Kaliforna

Studiował rysunek i malarstwo na California State University, Fullerton, po czym w 1982 roku przeniósł się do Nowego Jorku.

‍

Wybitna polska artystka okresu międzywojennego, działającą w nurcie Art Déco.

Już w młodości tworzyła ilustracje dla prasy, a w 1909 roku rozpoczęła naukę w Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet Marii Niedzielskiej w Krakowie, którą ukończyła z wyróżnieniem w 1911 roku

‍

Japońska artystka, znana z hipnotyzujących instalacji z motywem kropek (polkadots), luster i nieskończoności.

Już jako dziecko doświadczała halucynacji i obsesji, które przeniosła na sztukę jako formę autoterapii.

W 1957 roku wyjechała do Nowego Jorku, gdzie stała się częścią sceny awangardowej lat 60., współpracując z takimi artystami jak Andy Warhol czy Claes Oldenburg.

Jej twórczość obejmuje malarstwo, rzeźbę, performans i instalacje – często eksplorujące tematy obsesji, nieskończoności, seksu i śmierci.

Znana z „pokojów nieskończoności” (InfinityMirror Rooms) oraz prac pokrytych setkami kropek i dyni (pumpkins), które stały się jej znakiem rozpoznawczym.

‍

‍

Urodził się 7 czerwca 1965 roku w Bristolu, w Anglii, ale większość dzieciństwa spędził w Leeds

W latach 1986–1989 studiował malarstwo na Goldsmiths College w Londynie. To tam zorganizował słynny pokaz Freeze (1988), który zapoczątkował karierę Young British Artists (YBAs)

Jego twórczość to eksploracja śmierci, przemijania, medycyny i konsumpcjonizmu – Hirst stał się jednym z najbogatszych i najbardziej kontrowersyjnych współczesnych artystów

‍

Urodzony 24 grudnia 1883 w Warszawie, z zasymilowanej żydowskiej rodziny; studiował inżynierię oraz sztuki piękne w Warszawie

W 1907 roku przeprowadził się do Paryża i pozostał tam na całe życie; szybko zyskał status liczącego się artysty École de Paris

W późniejszym okresie jego styl ewoluował ku subtelniejszemu realizmowi i kolorystycznym pejzażom, choć do końca pozostał częścią paryskiej awangardy

Zmarł 12 maja 1970 roku w Paryżu 

‍

Urodził się 26 listopada1929 r. w Pittsburghu jako syn polskich imigrantów

W 1957 r. uzyskał tytuł BFAna Cleveland Institute of Art, a w 1959 r. magistra sztuki (MFA) na CarnegieMellon University

Od 1959 r. aż do przejściana emeryturę w 1998 r. pracował jako wykładowca na Cleveland Institute of Art,a także wykładał m.in. na Western Reserve University, Pratt Institute i CooperUnion

W 1960 r. wraz z Francisem Hewittem i Ernstem Benkerten założył Anonima Group – grupę artystyczną skupiającą się na geometrycznej iperceptualnej abstrakcji, odcinając się od komercyjnego rynku sztuki

‍