Polski mistrz akwareli i scen batalistyczno-jeździeckich

Karol Kossak był kontynuatorem słynnej dynastii artystycznej Kossaków –prawnukiem Juliusza Kossaka, wnukiem Wojciecha, kuzynem Jerzego. Pochodził z czwartego pokolenia polskich malarzy, poetów i literatów.

Kształcił się we Lwowie pod kierunkiem Zygmunta Rozwadowskiego i Stanisława Kaczora-Batowskiego. Naukę kontynuował w Wiedniu, jednak wybuch I wojny światowej przerwał jego studia. Po wojnie powrócił do Krakowa i studiował w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych pod opieką Ignacego Pieńkowskiego i Władysława Jarockiego.

Specjalizował się w malarstwie akwarelowym – tworzył dynamiczne sceny konne, batalistyczne, polowania, sceny z życia ziemiaństwa. Jego styl wyróżnia się lekkością kreski, swobodną kompozycją i doskonałym wyczuciem ruchu. Akwarele Karola Kossaka cieszą się uznaniem kolekcjonerów w Polsce i za granicą.

Po II wojnie światowej osiedlił się na południu Polski, kontynuując twórczość aż do śmierci w 1975 roku.